Το παιχνίδι εγκρίθηκε από την Apple και θα είναι διαθέσιμο μέσα στις επόμενες ώρες στο App Store σε αυτό το link.
Πρόκειται για την νέα μου εφαρμογή για iPad. Είναι απλώς ένα παιχνίδι τύπου Solitaire που έφτιαξα ξεκλέβοντας λίγο από τον ελεύθερό μου χρόνο. Έχει κατατεθεί εδώ και λίγες μέρες για έγκριση στο App Store και θα διατίθεται δωρεάν. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο site υποστήριξής του που σιγά σιγά κτίζεται. Το παρόν αποτελεί μια αναδρομή στα διάφορα smartphones που είχα κατά καιρούς καθώς και στα λειτουργικά συστήματα που χρησιμοποιούσαν. Το άρθρο θα είναι μακροσκελές και ίσως μερικοί από εσάς αναρωτηθείτε αν όντως υπήρχαν τα μοντέλα που αναφέρω. Ένα ψάξιμο στο internet θα σας πείσει για την ορθότητα των λεγομένων μου. Ο τελευταίος των feature-phonesSony Ericsson T300Η τελευταία φορά που χρησιμοποίησα feature-phone (τότε λεγόντουσαν απλώς κινητά τηλέφωνα) ήταν το 2001. Μια εποχή που η Nokia, η Sony Ericsson και η Motorola μεσουρανούσαν. Τότε που στο κινητό τηλέφωνο ήταν μεγάλη πρωτοπορία να υπάρχει κάμερα (μιλάμε για αναλύσεις QVGA και VGA φυσικά) και το MMS έκανε πάταγο σαν υπηρεσία. Την Nokia σαν εταιρεία δεν την συμπάθησα ποτέ και με μία μόνο λαμπρή εξαίρεση, που όμως επιβεβαίωσε την αντιπάθειά μου, δεν αγόρασα ποτέ τηλέφωνό της. Υπήρχε μια ασυμβατότητα στα menu των τηλεφώνων της με τον τρόπο που προσωπικά λειτουργούσα και δεν με βόλεψαν ποτέ. Παραξενευόμουν μάλιστα ακούγοντας τον κόσμο να λέει ότι έχει ωραίο μενού, αλλά δεν έλεγα τίποτα :-P. Στράφηκα λοιπόν τότε στην Sony Ericsson που είχε κάνει πάταγο εκείνη την εποχή με δύο τηλέφωνά της: το T68i και το T300. Το τελευταίο feature-phone λοιπόν που είχα ήταν το Sony Ericsson T300. Ένα καταπληκτικό μικρό τηλέφωνο, με έγχρωμη οθόνη παρακαλώ (τότε μόλις είχαν αρχίσει να εμφανίζονται) και με αξεσουάρ την κάμερα ανάλυσης QVGA. Είχε μάλιστα ένα εξαίσιο midi synthesizer και μπορούσε να παίζει σε μεγάλη ένταση και με καταπληκτική ποιότητα πολυφωνικά midis, κάτι που το έκανε απείρως πιο ελκυστικό από τα υπόλοιπα τηλέφωνα. Ο πρώτος των smartphonesΤέλος του 2001 λοιπόν και έψαχνα να βρω μια ηλεκτρονική ατζέντα να κρατάω σημειώσεις και τηλέφωνα συνεργατών από τη δουλειά. Ο Γερμανός τότε είχε φέρει το Handspring Visor, μια ηλεκτρονική ατζέντα βασισμένη στο Palm OS. Η Visor ήταν μια εταιρεία φτιαγμένη από δυσαρεστημένους υπαλλήλους της Palm που αποχώρησαν και είχε αρχίσει να φτιάχνει συσκευές ανώτερες σε προδιαγραφές από την Palm. Το Visor λοιπόν ήταν ιδανικό σαν ατζέντα, με έγχρωμη οθόνη 16bit, βάση συγχρονισμού που με ένα πάτημα συγχρόνιζες όλες τις επαφές σου με το PC σου και έκανες και backup και σαν κερασάκι στην τούρτα το πουλούσε μαζί με ένα expansion που το έκανε τηλέφωνο! Για να εγκατασταθεί το expansion αφαιρούσες το πάνω μέρος από το καπάκι του Visor και έβαζες συρταρωτά το module του τηλεφώνου. Είχε ξεχωριστή μπαταρία και πατώντας το κουμπί του τηλεφώνου που βρίσκονταν κάτω από την κεραία έτρεχε την εφαρμογή για να πάρεις τηλέφωνο απευθείας είτε μέσω των επαφών σου. Ξαφνικά είχα βρει τον ιδανικό συνδυασμό ατζέντας και τηλεφώνου, το πρώτο μου smartphone. Ήταν ογκώδες, μεταφέρονταν δύσκολα σε σχέση με το T300 αλλά η αξεπέραστη δυνατότητά του να συνδυάζει μια καλή ατζέντα με touchscreen και ένα τηλέφωνο έκαναν τα όποια μειονεκτήματά του να φαντάζουν ασήμαντα. Η εποχή του Sony Ericsson P800Η Sony Ericsson διαισθανόμενη την καινούργια εποχή που ανατέλλει, επιχειρεί να δώσει σε μία συσκευή, χωρίς add-on κάρτες και άλλα παρελκόμενα μία συσκευή που τα έχει όλα. Το πρώτο ίσως smartphone που θυμίζει αυτά της σημερινής εποχής. Όταν πρωτοείδα τη συσκευή στο αποφάσισα ότι θα είναι το επόμενο κινητό μου. Το Λ.Σ. που έτρεχε ήταν το Symbian UIQ, μια παραλλαγή του κλασικού Symbian που υποστήριζε και touchscreen. Είχε ένα ψευτοπληκτρολόγιο που πρακτικά πατούσε τα εικονικά πλήκτρα στο touchscreen και μπορούσες να το δουλέψεις είτε με είτε χωρίς αυτό. Οι πρώτες εφαρμογές για UIQ ξεφύτρωσαν: Αναπαραγωγή ogg, mp3, παιχνίδια, μέχρι και το καταπληκτικό Formulae 1, ένα πρόγραμμα που έκανε συμβολικούς υπολογισμούς (κάτι σαν το Derive ή το Mathematica σε light μορφή) το οποίο το είχα αγοράσει. Αναπαραγωγή video, επέκταση με memory stick, modem (μπορούσες να κάνεις dial-up κλήση και να συνδεθείς στον internet provider σου πέρα από GPRS), agenda, SDK για να φτιάχνεις τα δικά σου προγράμματα συμπλήρωναν την εικόνα του καταπληκτικού αυτού smartphone. Για το συγκεκριμένο μάλιστα είχα φτιάξει ένα παιχνίδι τύπου bubbles με την χρήση του SDK του. Δεν ήταν γενικά εύκολος ο προγραμματισμός εκεί. C++ και σε κάθε βήμα έλεγχο αν πέτυχε το malloc σου. To Symbian ήταν ένα δύσκολο στον προγραμματισμό λειτουργικό και το λέω έχοντας δουλέψει σε πολύ πιο embedded πλατφόρμες από αυτό. Η συνέχεια ήρθε με τον διάδοχό του το P900 το φθινόπωρο πλέον του 2003. Ήταν η φυσική εξέλιξη του P800. Καλύτερη οθόνη με περισσότερα χρώματα, κανονικό πληκτρολόγιο, VGA camera, υποστήριξη e-mail και άλλα πολλά. Προβλήματα όμως στο λειτουργικό του χάλασαν την εμπειρία που θα μπορούσε να προσφέρει. Συχνά reboots, εν γνώση μάλιστα της Sony Ericsson που έδειχνε στην οθόνη ότι δήθεν το κινητό θα επανεκκινηθεί για να βελτιστοποιηθεί και καλά η χρήση του, έδειξαν το δρόμο της εξόδου για εμένα από την Sony Ericsson. Έτσι δεν αγόρασα ποτέ το επόμενο κινητό της το P1000. Άλλωστε είχε ξεκινήσει μια νέα εποχή για τα smartphones. Η εποχή της Microsoft. Η αυτοκρατορία επιτίθεταιΗ Microsoft είχε μπει πλέον για τα καλά στο παιχνίδι των smartphones με την υποστήριξη της Qtek (λέγε με HTC σήμερα). Η Qtek λοιπόν βγάζει το 2ο smartphone της (το πρώτο που απέκτησα) το 2020. Είναι καλοκαίρι του 2004 και η Ελλάδα χαρτογραφείται για χάρη των Ολυμπιακών αγώνων. Το εκπληκτικό για την εποχή του Destinator κυκλοφορεί για την πλατφόρμα των Windows mobile και το next big thing (η πλοήγηση με GPS) ξεκινάει μαζί με τα smartphones. Με εξωτερικούς δέκτες bluetooth φυσικά που κάθε τρεις και λίγο έχαναν τη σύνδεση με το smartphone, αργά γραφικά αλλά εξαιρετικούς χάρτες από την Geointelligence (NGI σήμερα). Η λήψη e-mail μέσω exchange ήταν εφικτή πλέον κάνοντας τα τηλέφωνα ιδανική συντροφιά για κάθε επαγγελματία. Η εποχή που η Microsoft και η Qtek θα μεσουρανούσαν έχει μόλις ξεκινήσει. Και θα κράταγε τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τέσσερα με συντροφιά το πενάκι μας ώστε να μπορούμε με άνεση να σημαδέψουμε τα μικροσκοπικά μενού και κουμπιά των Windows Mobile. Σε αυτό το διάστημα άλλαξα πολλά κινητά πάντα με Windows Mobile. Σιγά σιγά καινούρια features ενσωματώνονταν. Προστέθηκε το GPS, είχαμε πλέον 3G, hardware πληκτρολόγιο, οθόνες μεγαλύτερης ανάλυσης. Παρακάτω θα δείτε μερικά από τα smartphones που με συντρόφεψαν αυτήν την χρυσή για την Microsoft τετραετία. An iPod, a phone, an internet communicatorΟ Steve στην καλύτερη παρουσίαση της ζωής του δείχνει στο κοινό που παραληρεί τρεις συσκευές σε μία. Το τηλέφωνο που τα άλλαξε όλα είναι πλέον γεγονός. Είναι καλοκαίρι του 2007 και κάνει την εμφάνισή του στην Αμερική και σιγά σιγά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ευρωπαϊκές είπαμε άρα στην Ελλάδα δε ήρθε ποτέ). Αποτέλεσε αντικείμενο πόθου για πολύ κόσμο. Οι παραγγελίες από εξωτερικό και τα ξεκλειδώματα έρχονται στο προσκήνιο. Την συσκευή δεν την αγόρασα ποτέ. Δεν είχα όρεξη για παραγγελίες από εξωτερικό και ξεκλειδώματα και ήμουν πολύ καλά βολεμένος με τα Windows Phones μου. Είχα αγοράσει όμως το iPod touch και είδα και από κοντά την συσκευή από έναν Γερμανό συνεργάτη μας που την περιέφερε με περιφάνεια σε ένα meeting μας οπότε ήξερα περί τίνος πρόκειται. Το τηλέφωνο που θα τα άλλαζε όλα είχε έρθει. Απείρως πιο εύχρηστο και με σημαντικές αδυναμίες στις δυνατότητες (ο Steve ήθελε κάποια πράγματα κλειδωμένα και να γίνονται με τον τρόπο του) αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο διαξιφισμών και αντεγκλήσεων μεταξύ των οπαδών και των πολεμίων του. Το αντίπαλο δέοςΕίναι άνοιξη του 2009. Το iPhone 3G (το πρώτο μοντέλο που ήρθε επίσημα Ελλάδα) είναι στην κατοχή μου και αποτελεί την βασική μου συσκευή. Σαν δεύτερη έχω το θρυλικό HTC Touch HD. Ήταν η εποχή που οι πωλήσεις των Windows Phone είχαν αρχίσει να φθίνουν με ραγδαίο ρυθμό και τα iPhone να θριαμβεύουν παρά το κόστος τους. Η Microsoft δεν αντιδρά αφήνοντας τα Windows Mobile στο ίδιο απαρχαιωμένο μοτίβο. Οι κατασκευαστές των συσκευών τους όμως έχουν ήδη θορυβηθεί από τις πτώσεις των πωλήσεων και την επέλαση του iPhone. Προσπαθούν να βρουν διέξοδο φτιάχνοντας δικά τους GUI που δουλεύονται με το δάκτυλο αντί για το πενάκι αλλά και πάλι όταν φτάνεις να τρέξεις μια εφαρμογή βλέπεις τα ίδια μικροσκοπικά κουμπιά του λειτουργικού που έχουν φτιαχτεί να δουλεύουν με πενάκι. Μέσα στην απελπισία τους στρέφονται σε ένα νέο λειτουργικό το Android που τότε κάνει τα πρώτα του βήματα. Το HTC Magic είναι η δεύτερη συσκευή με Android που κυκλοφόρησε. Η πρώτη (το HTC dream) δεν έφτασε ποτέ Ελλάδα. Την συσκευή την είδα τυχαία σε ένα κατάστημα κινητής και μου έκανε εντύπωση. Για το Android ήξερα κάποια πράγματα: χρησιμοποιούσε την γλώσσα προγραμματισμού που απεχθανόμουν (την Java) και είχε το γελοίο bug που ότι έγραφες με το πληκτρολόγιο γίνονταν echo στην κονσόλα με αποτέλεσμα αν έστελνες ένα SMS με την λέξη reboot έκανε επανεκκίνηση το τηλέφωνο (ναι είναι αλήθεια!). Σαν συσκευή, μου άρεσε πολύ. Ήταν μικρή, φαίνονταν γρήγορη εκτός από μερικές φορές που έδειχνε να κολλάει (χε, χε). Η δυνατότητα widgets ήταν επίσης μια καινοτομία που μου άρεσε. Το κυριότερο όμως είναι ότι είχα αρχίσει να βαριέμαι το iPhone παρόλο που αναγνώριζα ότι είναι ότι καλύτερο σε smartphone. Τη συσκευή την δούλεψα για ένα τρίμηνο μόνο μέχρι που την αντικατέστησα με το επόμενο μέλος της οικογένειας το HTC Hero το οποίο μάλιστα έφερνε το Sense της HTC στο Android. Οι κατασκευαστές smartphone είχαν βρει το άγιο δισκοπότηρο. Οι πωλήσεις των Windows Mobile 6.5 μηδενίζονταν και έπρεπε να βρουν μια διέξοδο. Το Android αποτελούσε ιδανική περίπτωση: δωρεάν και παραμετροποιήσιμο ήταν ότι έπρεπε για τις νέες συσκευές. Έτσι η HTC μετέφερε την παραγωγή της σε Android phones και έγινε η νούμερο 1 εταιρεία παραγωγής συσκευών για Android. Αποφασισμένος να μάθω να προγραμματίζω και στις δύο πλατφόρμες, το ανερχόμενο Android και το iPhone O/S (έτσι λέγονταν τότε και μόλις είχε επιτρέψει ο Steve ανάπτυξη native εφαρμογών). Αγοράζω έναν MacBook (το τελευταίο μοντέλο το άσπρο το οποίο δουλεύει μέχρι σήμερα αξιοπρεπέστατα) κατεβάζω τα SDK και ξεκινάω. Για λίγο όμως αφού προσωπικοί λόγοι με απέτρεψαν να συνεχίσω. Η συνέχεια; Στο Android πάντα κάτι μου έφταιγε. Δυνατοί επεξεργαστές, καλές κάμερες, οθόνες, όλα καλά. Μπορείτε να μου πείτε όμως πως ο καινούργιος επεξεργαστής του Galaxy S4 με 4 πυρήνες που δουλεύει σε συχνότητα πιο γρήγορη και από PC lagάρει; Γιατί; Δεν υπάρχει ούτε ένα Android phone που να μην lagάρει την στιγμή που το πανάρχαιο 3GS που έχω ακόμα είναι smooth; Ακόμα και στα Googlόφωνα τελευταίας γενιάς υπάρχουν στιγμές που βλέπεις κολλήματα. Τι φταίει; Συνοπτικά; Η Java. Όλα στην μνήμη και ο garbage collector να γονατίζει τους καλύτερους επεξεργαστές. Το Google Play; Ένα μπάχαλο. Ό,τι δηλώσεις είσαι και μπορείς να βάλεις από ιό μέχρι key logger στο επίσημο κατάστημα. Αν τύχει και παραπονεθεί κανένας θα την βγάλουν την εφαρμογή αλλά μέχρι τότε; Οι εφαρμογές; Ο καθένας ακολουθεί τα δικά του. Καμιά συνέπεια. Μοιάζει άναρχο και η Google δεν κάνει τίποτα να μαζέψει το μπάχαλο. Γιατί τότε έχει συντριπτικά μερίδια αγοράς; Δύο λόγοι: Στο low end κομμάτι ο θάνατος του Symbian δημιούργησε ένα τεράστιο κομμάτι αγοράς που δεν ασχολούνταν με τηλέφωνα ιδιαίτερα και θα ήθελε ένα νέο smartphone. Το iPhone ήταν και είναι μια ακριβή συσκευή οπότε η μεγάλη μάζα κατευθύνθηκε σε φθηνές Android συσκευές που έχουν κατακλύσει την αγορά. Στο high end κομμάτι η Apple έχει μεγάλο μερίδιο. Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό κομμάτι αγοραστών που προτιμά το Android. Οι λόγοι πολλοί. Ένας από αυτούς είναι ότι το iPhone έχει επιτυχημένα συνδεθεί από τους ανταγωνιστές ως μόδα που την προτιμούν άσχετοι (πρόβατα κατά το λεγόμενό τους). Τώρα μόδα έγινε πλέον να είσαι πολέμιος του iPhone. Θα δείτε στα διάφορα fora τις αντιδράσεις των Android fans όταν αναφέρεται το iPhone ή η Apple. |
Archives
August 2013
Categories
All
|